Dinsdagochtend zaten wij in alle vroegte in de auto, op weg naar de Spaanse Ebro. Helaas kwamen wij niet verder dan Dordrecht. Turbo van auto bleek (later) defect.
Auto dus naar garage gereden en hem daar achtergelaten. Gelukkig kon ik de bus van mijn collega meenemen dus we hadden weer vervoer. Helaas was de dag al aardig gevorderd en besloten wij pas woensdagmorgen te gaan rijden.
We hadden afgesproken om die avond bij mijn Franse vismaat Pascal te slapen en de volgende dag gezamenlijk de reis te vervolgen.
Ons verblijf
We hadden ons huisje eigenlijk vanaf vrijdag gehuurd en we moesten dus nog een slaapplekje zien te regelen. Na een kort overleg met Martin Plevier van De Meervalspecialist bood hij ons een slaapplek aan. Nog bedankt hiervoor Martin!
Even later belde de verhuurder om te vragen of we al in de buurt waren en dat wij al die avond in ons huisje terecht konden, super geregeld dus.
Het huisje ligt direct aan de rivier, dat was ook een vereiste want we wilden onze boten overdag veilig onbeheerd kunnen laten. Vissen zouden we namelijk alleen ‘s nachts doen, en overdag lekker relaxen.
We dronken nog wat met Nick, een toffe Engelsman en tevens eigenaar van het huisje en kropen daarna redelijk versleten in bed.
Na een goede nachtrust zagen we de volgende ochtend hoe enorm hard de Ebro stroomde, eerlijk gezegd zakte de moed ons even in de schoenen. Hoe moet je hier in vredesnaam vissen!
| De Ebro in de achtertuin |
Prachtige natuur
In het dorp was een schitterende trailerhelling dus lagen de boten snel in het water.
Natuurlijk zijn we direct een stukje gaan varen om de rivier een beetje in kaart te brengen. De Ebro is een zeer grillige rivier met een idem bodemverloop. Dieptes varieren tussen de 2 en 17 meter! Maar wat een stroming, om de boot stil te leggen moest de motor al snel 2.000 toeren draaien! Volledig kansloos dus wanneer je hier denkt te gaan vissen met alleen een rubberbootje met een klein motortje.
Hieronder enkele foto’s van het natuurschoon.
Vissen
Aangezien wij van plan waren om ‘s nachts vanuit een geankerde boot te vissen met breeklijnen en/of onderwaterdobbers was het zaak om plekken te vinden waar de stroming acceptabel was. In de praktijk moest de boot dus relatief kort tegen de oevers worden geankerd, daar was het water wat rustiger.
| Op weg voor de eerste nacht |
Ik dacht 2 aardige ankers bij me te hebben, maar wat een drama, het anker had totaal geen grip op de keiharde bodem. Je voelde het anker zo over het grind hobbelen. Nog dichter naar de kant dus. Eigenlijk niet prettig omdat je ook naar die oever af wilde spannen. Het uitvaren van de lijnen naar de andere rivieroever met een rubberbootje stond ongeveer gelijk aan zelfmoord plegen, zeker in het donker.
| DDe Skiff “geparkeerd” dus lijnen uitvaren |
Ik was nog bezig met het uitvaren van de montages toen Anita riep dat ik beet had. Ik vaarde terug naar mijn boot en zag de hengel steeds doorbuigen. Dat moest een kleintje zijn en ik besloot om de montage heel te houden en de vis ter plekke te onthaken. Ik tilde de lijn omhoog en zag tot mijn verbazing dat er 2 meervalletjes aan de haken hingen.
| En zo ziet dat er dan uit |
We vangen die nacht een aantal mooie vissen erbij totdat ineens de wind gigantisch aantrekt. De tent op de boot werkt als een enorme windvanger en we besloten dan ook om de boot goed aan de oever vast te leggen en te stoppen met vissen. Ook Pascal, zonder tent, vond het te gek worden en stopte met vissen.
Stel je eens voor dat je midden in de nacht van je ankers schiet en met de stroom wordt meegenomen…….
Goede vangsten
Ik ga niet elke nacht op papier zetten maar ik kan niet anders zeggen dat de vangsten geweldig waren. Pascal en ik wisten in 8 nachten (waarvan 2 x halve nacht) in totaal 43 vissen te vangen. Een paar vissen waren klein, een redelijk aantal tussen de 160 en 200 cm en een kleine 20 vissen waren tussen de 200 en 225 cm. Al met al niet slecht.
