PETIT RHONE TRIP 2013

Het visseizoen 2012 werd afgesloten met de aankoop van een nieuwe visboot. De keus was gevallen voor een tweedehands Swisscat 18. Hier zou in de winter aan geklust worden zodat deze klaar was voor de geplande sessie in mei. Het winterweer werkte helaas niet echt mee en daardoor was het geplande voordek niet klaar. Gelukkig konden we op tijd de verlichting, steunen en tent bevestiging plaatsen zodat de vissessie in mei gewoon door kon gaan. In plaats van het geplande voordek is gebruik gemaakt van stretchers. Probleem opgelost!

Onze trots, de Swisscat 18

Het was de week voor we vertrokken. Onze Nederlandse aasvisleverancier waar we een afspraak mee hadden liet het afweten. Dit leidde op de dag van vertrek in een extra rit naar België om daar aasvissen te kopen. Uitiendelijk konden we 40 zeelten meenemen naar Frankrijk wat zoals later zal blijken de sessie heeft gered. De rit naar de petit rhone ging goed tot de laatste 300 km. Het regende zo hard dat we noodgedwongen niet harder konden dan 40 km/uur vanwege het slechte zicht. En er was al zoveel regen gevallen! Ook een blik op de grote Rhone verrade al dat de stroming wel eens tegen kon vallen. Maar op 18 mei om 11 uur ’s morgens stonden we dan eindelijk op de plaats van bestemming. De rivier stroomde als een gek en het waterpeil steeg met het uur. Toch werd alles in orde gemaakt om erop uit te gaan. We kwamen om te vissen nietwaar?
Het was de eerste keer vanaf de boot en dus een nieuwe ervaring. Normaal gebruikte we de boot alleen om van stek naar stek te varen. Dat had door de hoge waterstand niet gekund omdat alle kantstekken ondergelopen waren. De meegenomen aasvissen waren een uitkomst aangezien feederen niet mogelijk was door de harde stroming. Na alle spullen in de boot geladen te hebben konden we uitvaren. De keuze voor de eerste stek was een scherpe bocht waar we aan de binnenbocht konden vissen uit de stroming en de wind die met 80 km/uur + ook nadrukkelijk aanwezig was. Aan het eind van de middag was alles gereed en door de lange reis besloten maar vroeg te gaan slapen. ’s Morgens werden we wakker zonder aanbeet. Na de hengels opgehaald te hebben werden de spullen in de tent opgeruimd. Toen gebeurde iets wat we nooit meer hopen mee te maken. Een boom van 15 meter en 50 cm dik kwam vol tegen de zijkant van onze boot die vervolgens iets werd ondergeduwd. Gelukkig net geen water gemaakt want in deze stroming konden we het hoofd waarschijnlijk niet boven houden. De ankers hadden zich los gewrongen maar de touwen waren in de boom vast komen te zitten. Een persoon zou vanuit de rubberboot proberen de boom van de boot af te draaien terwijl de ander in de grote boot bleef. De boom was veel te groot dus dit plan mislukte. Na 10-tallen minuten vielen de ankertouwen iets slap en konden we beide ankertouwen losmaken van de boot. We waren dan wel de ankers kwijt. Helaas zat het touw ook nog vast in de motor maar dat was redelijk snel opgelost. Na 100-den meters meegesleurd te zijn aan deze boom waren we los. Al zaten we wel dicht bij de kant. Even de hengels plat leggen en de motor  starten. Helaas besloot de dreg van de laatste hengel zich vol in mijn hand te boren. Omdat ondertussen de lijn van de hengel vastzat in de boom en de molen al begon te lopen kon ik niks anders doen dan de dreg eruit trekken een mes te pakken en de lijn door te snijden. 30 meter nieuwe gevlochten lijn ging hierbij verloren.  De motor werd gestart en koers werd gezet naar de auto.  Bij aankomst op het kamp was het al te laat om naar huis te gaan. Na de hand te voorzien van een overdosis anti-bacteriele middelen was de wond gelukkig snel dicht. Besloten werd om aan de steiger te blijven slapen in de boot en ’s avonds uit eten te gaan in een nabij gelegen toeristenplaats. ’s Morgens werden we wakker  en was het water op zijn hoogtepunt  geweest. Het stroomde nog als een gek en de wind waaide nog stevig maar er was geen vuil meer op de rivier. Blijkbaar komt het vuil dus alleen bij steigend water los. Weer wat geleerd al was het “the hard way”.  Aan het eind van de middag vaarden we uit met een paar geleende ankers. Gekozen werd voor een stek aan een binnenbocht waar de rivier op zijn breedst was en de stroming dus relatief meeviel. Na de lijnen uitgevaren te hebben bleek de gekozen binnenbocht redelijk ondiep. De diepte bij de hengels was tussen de 1 en 3 meter maar we hadden vertrouwen in deze stek. Dat hoogwater vaak tot betere vangsten leidt werd al snel bevestigd.

De laatste hengel lag net in toen de eerste hengel al krom ging. Een meter meerval had het aas gepakt. De dril duurde niet lang maar de vis bracht wat vertrouwen voor de komende nacht. Met de aanvaring nog in het achterhoofd kon de slaap lastig gevat worden. Gelukkig brachten de 4 aanbeten die dezelfde nacht zouden volgen nog wat afleiding om de nacht door te komen. Allemaal stuk voor stuk geen record vissen met de grootste rond de 1.2 meter maar we vingen meerval in deze lastige omstandigheden. Daar waren we voor gekomen en we hebben nog een aantal dagen te gaan.  De volgende ochtend werd de  koers stroomopwaarts voortgezet. Het was lastig een goede stek uit de stroming en wind te vinden. De stek waar we voor kozen was op een lang recht stuk waar een kleine vernauwing in zat. Daarachter verankerde we de boot. We waren beschut van de wind maar de vernauwing zorgde voor veel stroming rondom de boot.Het aas werd daarom buiten de stroming achter de vernauwing aangeboden.  Onze kleinste vis ooit diende zich na korte tijd al aan. Met 80 cm werd ons record kleinste vis met 9 cm gebroken. Gelukkig was de volgende aanbeet niet lang daarna met 139cm een betere vis. De dril was zwaar vanwege de stroming en op het midden van het water stond tussen de 6 a 10 meter.  Dat wist de meerval blijkbaar ook aangezien die tijdens de dril snel op diep water aanstuurde en daar tegen de bodem bleef vechten. Gelukkig kon de vis snel geland worden en na een paar foto’s kon de vis weer terug. ’s Nachts knalde er een meerval op het aas alsof het zijn laatste dag op aarde was. Het terugveren van de hengel na het gaan van de breeklijn galmde door de boot. Snel werd de hengel uit de steun getrokken en de dril kon beginnen. Het was een gevecht zoals we al lang niet hadden meegemaakt. De hengel werd voor lange tijd maximaal krom getrokken en de drils werden met de hand op de molen geblokt. Het duurde lang maar het gevecht werd gewonnen. Dit moet mijn PR breken! Na metingen bleek de vis lang niet zo groot als gedacht. De stroming en het gewicht van de vis net voor de paaitijd zorgde waarschijnlijk voor de zware dril. Echter met 197cm nog steeds een mooie vis op de mat. Na wat foto’s
ging de vis weer terug en daarna was het de rest van de nacht stil.

Een beresterke Rhone buffel

De vis liet nog wel een uitgebogen owner ST66 dreg achter. Iets wat wij en vele andere onmogelijk achten

Hoezo Owners onverwoestbaar!

’s Morgens werd besloten weer stroomafwaarts richting kamp te gaan. We hebben nog 3 nachten te gaan maar de laatste nacht willen we dichtbij het kamp vissen om vroeg aan de terugreis naar huis  te kunnen beginnen. De stek voor deze nacht was weer een lang recht stuk alleen werd dit keer voor een buitenbocht gekozen. De stroming werd al iets minder dus we hadden meer stekken om uit te kiezen.Het was iets dieper onder de boot maar dichtbij de kant was het nog steeds 1 a 3 meter zoals eigenlijk voor het grootste gedeelte van het rivier het geval is. Het was nog vroeg in de middag en we lagen al uit. Dat was ook wel eens lekker voor de afwisseling.  Dan maar genieten van het weer want op de wind na was het de rest van de week prima vertoeven met 23 graden overdag. Om 5 uur werd het tijd om wat te eten. De voorgaande dagen aten we soms pas na 10-en vanwege de aanbeten die we in de avonduren kregen. Geheel onverwacht op klaarlichte dag besloot een meerval mijn aas te nemen. Het gas van het kookstel maar weer uit en aan de slag. De vis zwemt heel langzaam langs de boot met de stroom mee. Het lijkt op weer een kleintje tot we contact krijgen met de vis. In no-time werd de molen leeg getrokken. Het duurde een paar minuten voor we de situatie weer onder controle hadden. Omdat de vis stroomopwaarts was gehaakt waar de anker touwen liggen waren we in de rubberboot gesprongen. Iets wat we niet graag doen omdat je een stuk minder kracht kan zetten vanuit de rubberboot en de dril dan onnodig lang duurt.  Na een harde dril en 200 meter afgedreven te zijn met de rubberboot gaf de vis het op. Snel gingen we in waadpak naar een open plek in de kant. Daar werd de lengte van de vis vastgesteld op  177cm. Zeker voor overdag een leuke vangst. De vis werd die nacht nog meerdere malen overtroffen met vissen van 206, 209 en 181. Allemaal stuk voor stuk hard vechtende vissen die zich duidelijk aan het volvreten waren voor de paai. Omdat we de drie grote vissen snel konden afdrillen vanaf de verankerde boot hadden de vissen nog genoeg energie over.  Wij halen de vissen in principe niet uit het water behalve voor het meten van de lengte. Dit om de vis zo min mogelijk te beschadigen. Tijdens het terugleggen in het water na de meting werd de 206 cm meerval zo wild dat we met twee man moesten voorkomen dat de vis zonder foto weer het diepe in zou zwemmen! Leerpuntje was dus  gelijk een foto te maken bij de meting. Mocht hij dan ontkomen dan heb je in ieder geval iets op de foto.

Dat de meerval zoveel energie over heeft na een dril is overigens niet altijd het geval. Tijdens vorige sessies stonden we soms langere tijd in het water met de vissen zodat ze op adem konden komen. Zeker bij warm weer en weinig stroming kan het na een harde dril lang duren voor ze weg zwemmen. Wij waren dus blij dat de vissen nog energie genoeg hadden zodat ze zich klaar konden maken voor de paai.  Bij het ontbijt werd alle ervaringen nog eens besproken en moest de knoop worden doorgehakt. Gaan we door met vissen of zoeken we een nieuwe stek. We hadden immers leuk gevangen die nacht. Na het ontbijt werden toch de ankers gelicht om naar een nieuwe stek te  zoeken. Dit was echter geen makkelijke opgave. De wind en stroming maakte het bevissen van de meeste stekken onmogelijk. De stroming was wel verder afgenomen maar het waaide die dag een stuk harder. Dus na veel gedoe maar terug naar de stek van de laatste nacht. Helaas leverde dit deze nacht niks meer op.

De laatste nacht werd gevist vlakbij het kamp waar de auto staat op het maritieme gedeelte van de rivier. De stroming werd al een stuk minder en we probeerde ook het verticalen nog even een kans te geven. Dit lukte echter niet met 200 grams loodkoppen . We konden de bodem nauwelijks raken dus het stroomde nog steeds te hard om deze techniek toe te passen. Het verticalen wat we deze sessie wilde proberen is uiteindelijk niks geworden. Jammer van alle aangeschafte spullen. We hadden graag de korte verticaal stokken krom getrokken tijdens deze sessie. Dan maar weer op de boot naar de afgespannen hengels kijken. De meerval was zichtbaar en hoorbaar aan het jagen en na een misser werd er in de avond nog een meerval geland van ongeveer 120 cm. Dit was zoals de volgende ochtend zal blijken de laatste vis van de sessie en na de balans op te maken hadden we 16 aanbeten en 12 vissen.  Na de dramatische start en een dag aan de kant hebben we de sessie toch nog goed kunnen afsluiten en konden we met een goed gevoel terug naar Nederland!